Πρισίλα Πρίσλεϊ: Η στιγμή που είπε στον γιατρό να αποσυνδέσει την κόρη της Λίζα Μαρί – «Το πνεύμα της δεν ήταν εκεί»
Στα απομνημονεύματα της, με τίτλο, «Softly, As I Leave You: Life After Elvis» που κυκλοφόρησαν στις 23 Σεπτεμβρίου, η 80χρονη Πρισίλα Πρίσλεϊ, πρώην σύζυγος του αείμνηστου «βασιλιά» Έλβις Πρίσλεϊ, μιλάει για τον χαμός της μοναχοκόρης της, Λίζα Μαρί, πριν από δύο χρόνια και την σκληρή απόφαση να την αποσυνδέσει από τη μηχανική υποστήριξη.
«Ήταν η δεύτερη πιο θλιβερή μέρα της ζωής μου, μετά τον χαμό του Έλβις», λέει στο People που κυκλοφορεί αυτήν την εβδομάδα. «Μου πήρε πολύ χρόνο να συνειδητοποιήσω ότι η Λίζα είχε φύγει».
Η Λίζα Μαρί πέθανε στις 12 Ιανουαρίου 2023, σε ηλικία 54 ετών, από απόφραξη λεπτού εντέρου που παρουσιάστηκε μετά από παλαιότερη επέμβαση. Ο πρώην σύζυγός της, Ντάνι Κιου, τη βρήκε αναίσθητη στο σπίτι και ειδοποίησε την Πρισίλα να τον συναντήσει στο νοσοκομείο. «Ήμασταν εκεί όλη την ημέρα», αφηγείται η Πρισίλα. «Η Λίζα ουσιαστικά δεν ανέπνεε, ήταν σε μηχανική υποστήριξη.
Περιμέναμε ώρες, ελπίζαμε και προσευχόμασταν, μέχρι που ο γιατρός μπήκε και είπε: “Πρισίλα, λυπάμαι πολύ, έχει φύγει”. Δεν το πιστεύαμε – δεν θέλαμε να το πιστέψουμε. Ήταν δύσκολο για όλους μας – και παραμένει».
Στο βιβλίο της, η Πρισίλα δεν περιορίζεται απλώς στην περιγραφή των τελευταίων στιγμών της κόρης της. Αποκαλύπτει επίσης τον πόνο για το χαμό του εγγονού της, Μπέντζαμιν Κιου, ο οποίος αυτοκτόνησε το 2020 σε ηλικία 27 ετών, και μιλάει για τον δικό της γιο Ναβαρόνε, τον οποίο στήριξε στην πορεία απεξάρτησής του από τα ναρκωτικά. «Δεν ήταν καθόλου εύκολο», ομολογεί. «Αλλά πρέπει να βρεις δύναμη».
Σήμερα, βρίσκει παρηγοριά στον γιο της Ναβαρόνε – που, όπως λέει, είναι νηφάλιος και σε καλό δρόμο – αλλά και στην εγγονή της, Ράιλι Κιου, κόρη της Λίζα Μαρί.
«Αυτό με κάνει ευτυχισμένη: το να ξέρω πως όλοι είναι καλά», λέει η Πρισίλα.
Ακολουθεί αποκλειστικό απόσπασμα από το Softly, as I Leave You, που δημοσιεύει το People:
«Από τη στιγμή που μπήκα στην αίθουσα του νοσοκομείου όπου βρισκόταν η Λίζα, κατάλαβα ότι είχε ήδη φύγει. Ήταν συνδεδεμένη με μια μηχανή που ανέπνεε για εκείνη, και είχε καρδιακό παλμό. Η εγκεφαλική δραστηριότητα ήταν ελάχιστη.
Το πνεύμα της, που πάντα ήταν τόσο ζωντανό, δεν ήταν εκεί. Η Ράιλι αργότερα μας είπε πως, ακόμα και μέσα στην πτήση της, είχε νιώσει το πνεύμα της μητέρας της να φεύγει. Κανένας από εμάς όμως δεν ήταν έτοιμος να τα παρατήσει.
Μια νοσοκόμα ήρθε και μου είπε ότι ο Ναβαρόνε είχε φτάσει. Της ζήτησα να τον φέρει μέσα. Και περιμέναμε. Τελικά ο Ναβαρόνε έκανε την ερώτηση που όλοι σκεφτόμασταν: Πόσος χρόνος μέχρι να ξέρουμε αν θα αρχίσει να αναπνέει ξανά; Ο γιατρός είπε πως μπορεί να είναι δυο λεπτά. Ή μπορεί να είναι δυο μέρες. Μετά από δύο ώρες, ο Ναβαρόνε δεν άντεξε άλλο την αγωνία και βγήκε στο διπλανό δωμάτιο.
Επιτρεπόταν η είσοδος λίγων ατόμων τη φορά. Ο Ντάνι κι εγώ μείναμε, κρατώντας τα χέρια της Λίζα, χαϊδεύοντας το πρόσωπό της, λέγοντάς της πως τη αγαπάμε.
Κάποια στιγμή, θυμάμαι μια νοσοκόμα να με παίρνει στο διπλανό δωμάτιο, όπου η ξαδέρφη μου Ίβι ήρθε να με συναντήσει. Η νοσοκόμα είπε στην Ίβι να με φροντίσει, να φάω και να πιω κάτι. Η ξαδέρφη μου πήρε το μπράτσο μου, αλλά τότε ακούστηκε ένας συναγερμός από το δωμάτιο της Λίζα. Ήταν κωδικός blue — η καρδιά της είχε σταματήσει. Καθώς γύριζα τρέχοντας προς τη κόρη μου, η νοσοκόμα συγκράτησε την Ίβι και της ψιθύρισε:
«Κάνε στα γρήγορα. Στάσου πίσω της. Θα πέσει και πρέπει να την πιάσεις».
Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι ο γιατρός να μιλάει μαζί μου. Με ρώτησε τι ήθελα να κάνει. Είχαν ξαναρχίσει την καρδιά της Λίζα, αλλά δεν υπήρχε εγγύηση πως θα συνέχιζε να πάλλεται. Τον ρώτησα: «Τι ζωή θα έχει αν την κρατήσουμε σε αυτή τη μηχανή;» Μου κοίταξε με συμπόνια και σήκωσε το κεφάλι. «Καμία ποιότητα ζωής», είπε.
Σκέφτηκα το παιδί μου – την άγρια, επαναστατική, παθιασμένη μου κόρη – να παραμένει φυτό για το υπόλοιπο της ζωής της. Είπα ό,τι έπρεπε. “Βγάλε την από το μηχάνημα, γιατρέ”. Η φωνή μου ήταν ψίθυρος.
Η νοσοκόμα άρχισε να την αποσυνδέει. Κοίταξα τον Ντάνι και είπα: “Πρέπει να τους το πούμε, Ντάνι. Να πουν αντίο”.
Μα καθώς προσπαθούσα να φύγω, άκουσα τον λυγμό του: “Όχι! Μην φύγεις! Δεν μπορούμε να την αφήσουμε μόνη!”
Ήταν ανυπόφορο. Έβαλα τις φωνές και άρχισα να λυγίζω. Δεν θυμάμαι να έπεσα. Θυμάμαι μόνο ότι η Ίβι με έπιασε. Έπειτα τα πάντα σκοτείνιασαν. Δεν θυμάμαι. Δεν θέλω να θυμάμαι».
To άρθρο Πρισίλα Πρίσλεϊ: Η στιγμή που είπε στον γιατρό να αποσυνδέσει την κόρη της Λίζα Μαρί – «Το πνεύμα της δεν ήταν εκεί» δημοσιεύτηκε στο NewsIT .
