Αγρότες σε μπλόκα: Τα λεφτά χάθηκαν, η οργή ξεχειλίζει

Χάθηκαν λεφτά, πνίγηκαν ζώα, επιβλήθηκαν πρόστιμα – και τελικά ο ένοχος βρέθηκε: οι αγρότες που μιλούν

Αν κάποιος παρακολουθήσει ψύχραιμα όσα συμβαίνουν αυτές τις εβδομάδες στην Ελλάδα, θα δει μια εικόνα που δεν χρειάζεται υπερβολές. Αρκεί η πραγματικότητα.

Τα μπλόκα απλώνονται από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη,
και η εξουσία προσπαθεί να πείσει ότι το πρόβλημα είναι… οι αγρότες.

Όχι τα χρήματα που χάθηκαν.
Όχι τα πρόστιμα που πληρώνει η χώρα για το χάος του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Όχι οι διοικητικές αστοχίες που έσπασαν τη ραχοκοκαλιά της παραγωγής.
Όχι τα χιλιάδες ζώα που χάθηκαν σε πλημμύρες και καταστροφές.
Όχι η αδυναμία του κράτους να προστατεύσει εκείνους που τρέφουν την οικονομία.

Αλλά οι αγρότες. Οι άνθρωποι που τόλμησαν να μιλήσουν.

Η αφήγηση είναι βολική:
«Πλήττεται η οικονομία από τα μπλόκα».
Ποια οικονομία, αλήθεια;
Αυτή που επί μήνες αφήνει τον αγρότη χωρίς εισόδημα;
Αυτή που δεν κατάφερε να διαχειριστεί κοινοτικά κονδύλια;
Αυτή που τιμώρησε τους παραγωγούς για λάθη που δεν έκαναν;
Αυτή που τους ζήτησε και συγγνώμη που διαμαρτύρονται;

Γιατί, με δεδομένο ότι:

– χάθηκαν επιδοτήσεις,
– επιβλήθηκαν ευρωπαϊκά πρόστιμα,
– χιλιάδες ζώα χάθηκαν στην ύπαιθρο,
– η παραγωγή βυθίστηκε από κόστος και αβεβαιότητα,
– η γραφειοκρατία άφησε οικογένειες χωρίς εισόδημα,

είναι λογικό το ερώτημα:

Αν δεν διαμαρτυρηθούν τώρα, πότε;

Η οργή στα μπλόκα δεν γεννήθηκε φέτος.
Γεννήθηκε εδώ και χρόνια, κάθε φορά που ο παραγωγός άκουγε ότι “θα λυθεί”,
την ώρα που η πραγματικότητα γινόταν χειρότερη.

Και σήμερα, η διαμαρτυρία δεν είναι επιλογή.
Είναι πράξη επιβίωσης.

Τα μπλόκα δεν είναι θέαμα.
Είναι τεκμήριο ενός συστήματος που έσπασε:
ενός παραγωγικού μοντέλου που λειτουργεί μόνο όσο ο αγρότης σιωπά.
Όταν ο αγρότης μιλά, τότε… φταίει.

Αλλά αυτή η εποχή τελείωσε.
Οι άνθρωποι της γης – από την Κρήτη μέχρι τη Μακεδονία –
δεν ζητούν χάρη.
Ζητούν το αυτονόητο:

να γνωρίζουν πού πήγαν τα χρήματα,
ποιος ευθύνεται για την κατάρρευση,
και πώς θα σταθούν όρθιοι την επόμενη μέρα.

Αν κάποιοι ενοχλούνται από τους δρόμους που κλείνουν,
ας θυμηθούν πρώτα ποιοι έκλεισαν το ταμείο.