Γάζα: Η δολοφονία του δημοσιογράφου Σαλέχ Αλτζαφαράουι στέλνει ένα σκοτεινό μήνυμα
Στις 12 Οκτωβρίου 2025, δύο ημέρες μετά την ανακοίνωση της εκεχειρίας στη Λωρίδα της Γάζας, ο ανεξάρτητος δημοσιογράφος και φωτορεπόρτερ Σαλέχ Αλτζαφαράουι δολοφονήθηκε.
Η είδηση σκόρπισε σοκ και θλίψη όχι μόνο στους συναδέλφους του, αλλά σε ολόκληρη την παλαιστινιακή κοινωνία που τον είχε μάθει μέσα από το φακό του να μετατρέπει τον τρόμο σε μαρτυρία και τη φρίκη σε ντοκουμέντο. Ο Αλτζαφαράουι δεν ήταν απλώς ένας ακόμη δημοσιογράφος της πολιορκημένης Γάζας· ήταν μία από τις πιο γνωστές φωνές της Αντίστασης μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, με εκατομμύρια ακολούθους που έβλεπαν μέσα από τα μάτια του την καθημερινή βαρβαρότητα της κατοχής.
Η δολοφονία του, σύμφωνα με την αρθρογράφο Eman Murtaja που υπογράφει το παρόν κείμενο στο Al Jazeera, ήταν ένα μήνυμα, ένα προειδοποιητικό χτύπημα που αποσκοπούσε να σπείρει τον φόβο στους Παλαιστίνιους δημοσιογράφους που συνεχίζουν να αποκαλύπτουν τις ισραηλινές θηριωδίες, ακόμη και μετά τη λήξη των βομβαρδισμών.
Η Μurtaja, φοιτήτρια δημοσιογραφίας στη Γάζα, γράφει από το ίδιο περιβάλλον τρόμου, αποτυπώνοντας με συγκλονιστική ειλικρίνεια το πώς ο θάνατος του Σαλέχ έγινε σύμβολο μιας νέας εποχής διωγμού και σιωπής.
Η Δολοφονία του Σαλέχ Αλτζαφαράουι Στέλνει Ένα Σκοτεινό Μήνυμα
Της Eman Murtaja – Al Jazeera, 14 Οκτωβρίου 2025
Όταν άκουσα για τη δολοφονία του Σαλέχ Αλτζαφαράουι, ένιωσα σοκ. Ο πόλεμος είχε επιτέλους τελειώσει. Όλοι μας πιστέψαμε πως ήμασταν πια ασφαλείς. Πώς θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο; Ο θάνατός του δεν ράγισε μόνο τις καρδιές μας, αλλά αναβίωσε και το παλιό αίσθημα φόβου και ανασφάλειας που νομίζαμε πως είχε περάσει.
Ο Σαλέχ κι εγώ ζούσαμε στην ίδια γειτονιά, στην πόλη της Γάζας. Όλοι τον ήξεραν ως έναν χαρούμενο νεαρό που λάτρευε το τραγούδι. Θυμάμαι να τον βλέπω κατά τη διάρκεια των προσευχών του Ίντ, έξω από το τζαμί, να μοιράζει γλυκά στα παιδιά και να τους τραγουδά. Η μικρή μου αδελφή τον αγαπούσε ιδιαίτερα και του ζητούσε να τραγουδήσει γι’ αυτήν και τους φίλους της.
Ο Σαλέχ ξεκίνησε να εργάζεται ως ανεξάρτητος δημοσιογράφος και φωτογράφος κατά τη διάρκεια της Πορείας της Επιστροφής το 2018. Συνεργαζόταν με τοπικά μέσα ενημέρωσης και δημοσίευε υλικό στα κοινωνικά δίκτυα. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος το 2023, άρχισε να τον καταγράφει με την κάμερά του. Τα βίντεο που δημοσίευε έγιναν ευρέως γνωστά και διαδόθηκαν μαζικά. Ο λογαριασμός του στο Instagram συγκέντρωσε πάνω από 10 εκατομμύρια ακόλουθους, αν και ανεστάλη πολλές φορές — όπως συνέβη και με άλλους δημοσιογράφους που κατέγραφαν τα ισραηλινά εγκλήματα.
Μέσα από τον φακό του, ο Σαλέχ αποκάλυπτε τη φρίκη της γενοκτονίας σε όλες της τις λεπτομέρειες. Δεν δίσταζε να σπεύσει στα σημεία των βομβαρδισμών, να καταγράψει τις σφαγές, να βοηθήσει στις διασώσεις, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή του. Αφοσιώθηκε ανιδιοτελώς στη δημοσιογραφία και στη μετάδοση της αλήθειας για όσα συνέβαιναν στη Γάζα — ακόμη κι όταν ο ίδιος υπέφερε προσωπικά.
Η μητέρα του έπασχε από καρκίνο και χρειαζόταν θεραπεία εκτός Γάζας. Ο μεγαλύτερος αδελφός του, Νάτζι, είχε απαχθεί βίαια από το νοσοκομείο αλ-Σίφα από τον ισραηλινό στρατό. Ο πατέρας του ήταν επίσης άρρωστος, κι έτσι μετά την εξαφάνιση του Νάτζι, ο Σαλέχ ανέλαβε τη φροντίδα όλης της οικογένειας — ενώ συνέχιζε το έργο του ως δημοσιογράφος.
Η δημοτικότητά του τον έκανε στόχο. Το Ισραήλ άρχισε να εκδίδει ανοιχτές απειλές εναντίον του, όπως είχε κάνει και με τους δημοσιογράφους Ανάς αλ-Σαρίφ, Ισμαήλ αλ-Γκουλ και Χασάν Εσλάιχ, πριν τους δολοφονήσει.
Τη νύχτα που επιβεβαιώθηκε η εκεχειρία, ο Σαλέχ δημοσίευσε ένα χαρούμενο βίντεο ανακοινώνοντάς την — κι έγινε αμέσως viral. Η οικογένειά του ένιωσε ασφαλής για πρώτη φορά εδώ και μήνες. Πίστευαν ότι ο κίνδυνος είχε τελειώσει και περίμεναν την απελευθέρωση του Νάτζι, για να μπορέσουν να επανενωθούν.
Όμως ο Σαλέχ δεν σταμάτησε να καλύπτει την πραγματικότητα. Παρότι οι κατοχικές δυνάμεις ισχυρίζονταν πως είχαν αποσυρθεί από τη Γάζα, άφησαν πίσω τους ένοπλες πολιτοφυλακές για να σπείρουν το χάος. Όταν η Αντίσταση συγκρούστηκε με αυτές τις πολιτοφυλακές στη γειτονιά Σάμπρα, ο Σαλέχ ήταν εκεί — καταγράφοντας τα γεγονότα.
Σύμφωνα με αναφορές, απήχθη, ξυλοκοπήθηκε και πυροβολήθηκε επτά φορές.
Τα νέα συντάραξαν την οικογένειά του. Η υγεία του πατέρα του επιδεινώθηκε. Ο Νάτζι απελευθερώθηκε λίγο αργότερα, στο πλαίσιο ανταλλαγής αιχμαλώτων, αλλά δεν υπήρξε χαρά· κατέρρευσε όταν έμαθε ότι ο Σαλέχ είχε σκοτωθεί μόλις μία μέρα πριν.
Η δολοφονία του, αμέσως μετά την ανακοίνωση της εκεχειρίας, συγκλόνισε τη δημοσιογραφική κοινότητα της Γάζας. Οι συνάδελφοί του τον αποχαιρέτησαν όπως είχαν κάνει για περισσότερους από 250 δημοσιογράφους που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας.
Όμως ο θάνατός του δεν είναι απλώς η απώλεια ενός ακόμη θαρραλέου Παλαιστίνιου δημοσιογράφου. Είναι κι ένα μήνυμα — μια προειδοποίηση ότι οι δημοσιογράφοι της Γάζας δεν είναι ακόμη ασφαλείς. Όποιος εργάζεται στα μέσα ενημέρωσης ή, όπως εγώ, ονειρεύεται να το κάνει, αντιλαμβάνεται πλέον πως ο κίνδυνος δεν τελείωσε με την εκεχειρία.
Ο ισραηλινός στρατός μπορεί να έχει αποσυρθεί από τμήματα της Γάζας, όμως η σκιά της εκστρατείας εξόντωσης όσων κατέγραψαν τη γενοκτονία παραμένει. Σήμερα η απειλή προέρχεται από τις πολιτοφυλακές που άφησε πίσω η κατοχή — ομάδες που συνεχίζουν να τρομοκρατούν τον παλαιστινιακό πληθυσμό ακόμη και μετά την κατάπαυση του πυρός.
Το μήνυμα της δολοφονίας του Σαλέχ είναι ξεκάθαρο:
όποιος συνεχίσει να κάνει κριτική δημοσιογραφία για τη Γάζα, να αποκαλύπτει τη συνεχιζόμενη παρουσία του Ισραήλ ή την προδοσία των συμμάχων του, κινδυνεύει να συλληφθεί, να βασανιστεί και να δολοφονηθεί.
Οι δημοσιογράφοι — όπως και ολόκληρος ο άμαχος πληθυσμός — θα συνεχίσουν να διατρέχουν θανάσιμο κίνδυνο, όσο οι ένοπλες αυτές ομάδες παραμένουν ενισχυμένες και ατιμώρητες.
Ωστόσο, η προσπάθεια εκφοβισμού και τρόμου δεν θα πετύχει. Παρά τις μαζικές δολοφονίες δημοσιογράφων, οι άνθρωποι συνεχίζουν να εργάζονται, να γράφουν, να μαρτυρούν. Εγώ η ίδια δεν νιώθω ασφαλής, αλλά δεν προτίθεμαι να εγκαταλείψω τις σπουδές μου στη δημοσιογραφία ούτε το όνειρό μου να υπηρετήσω αυτό το επάγγελμα.
Οι Παλαιστίνιοι δημοσιογράφοι χρειάζονται υποστήριξη από τον έξω κόσμο. Χρειαζόμαστε τα διεθνή συνδικάτα, τις οργανώσεις υπεράσπισης της ελευθερίας του Τύπου και τα σώματα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να κινητοποιηθούν — ώστε να θεσπιστούν μηχανισμοί πραγματικής προστασίας.
Οι ξένοι δημοσιογράφοι δεν πρέπει να ενδίδουν στις εκστρατείες δυσφήμισης κατά των Παλαιστινίων συναδέλφων τους· πρέπει να σταθούν ανοιχτά στο πλευρό μας, με αλληλεγγύη.
