Μαφιόζικη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων βλέπει ο Economist
Τις ανακατατάξεις στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων που επιφέρει με τις πολιτικές της και τις εκβιαστικές πιέσεις της η νέα κυβέρνηση του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ αναδεικνύει κεντρικό άρθρο του βρετανικού περιοδικού The Economist στο τελευταίο του τεύχος.
Το άρθρο με τίτλο «Donald Trump has begun a mafia-like struggle for global power» (σ.σ. «Ο Ντόναλντ Τραμπ ξεκίνησε έναν μαφιόζικο αγώνα για την διεθνή ισχύ») εκτιμά πως έχει έρθει οριστική ρήξη στη μεταπολεμική διεθνή κατάσταση όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά το 1945 και ξεκινά αναφέροντας τις «ασυνήθιστες σκηνές που εκτυλίχθηκαν μέσα στην τελευταία βδομάδα στα Ηνωμένα Έθνη»: Την συμπόρευση της Αμερικής με τη Ρωσία και τη Βόρεια Κορέα κατά της Ουκρανίας και της Ευρώπης. Την προειδοποίηση του νικητή των γερμανικών εκλογών και πιθανώς νέου Καγκελάριου Φρίντριχ Μερτς πως ως τον Ιούνιο το ΝΑΤΟ μπορεί να έχει «πεθάνει». Τη γρήγορη προσέγγιση μίας διεθνούς τάξης στην οποία η «ισχύς» είναι ο βασικός άξονας με τον οποίο παγκόσμιες δυνάμεις κάνουν συμφωνίες εκφοβίζοντας τις μικρότερες χώρες. Τις θέσεις της ομάδας Τραμπ που παζαρεύει συμφωνίες για ειρήνη, ώστε μετά από 80 χρόνια η Αμερική να μετατρέψει το καθεστώς υπερδύναμης σε κέρδος. Όμως τελικά «θα κάνει τον κόσμο πιο επικίνδυνο και την Αμερική πιο αδύναμη και φτωχότερη» υποστηρίζει το άρθρο.
#TheEconomist annonce la couleur avec sa couverture de mars 2025 sur un Nouvel Ordre Mondial “mafieux”.
Ils s’adaptent…#NWO pic.twitter.com/5U94DNhvXn
— Marc Gabriel Draghi (@gabriel_draghi) February 27, 2025
Παρομοιάζει έτσι τη στάση της κυβέρνησης Τραμπ έναντι της Ουκρανίας με εκείνη του κινηματογραφικού αρχιμαφιόζου Ντον Κορλεόνε και εξηγεί: «Αφού αρχικά απαίτησαν 500 δισ. δολάρια, Αμερικανοί αξιωματούχοι συμβιβάστηκαν με μια ασαφή συμφωνία για ένα κοινό ταμείο ανάπτυξης ουκρανικών ορυκτών. Παραμένει ασαφές εάν οι ΗΠΑ θα παράσχουν εγγυήσεις ασφαλείας σε αντάλλαγμα».
Σε άλλο σημείο υποστηρίζει πως τα βασικά στελέχη της κυβέρνησης Τραμπ συμφωνούν στο ότι «το μεταπολεμικό σύστημα είχε μετατρέψει τις ΗΠΑ σε ‘θύμα’ άδικων εμπορικών συμφωνιών και πολέμων άλλων».
Στη συνέχεια το άρθρο περιγράφει πώς αντιλαμβάνεται τη νέα διεθνή τάξη που διαμορφώνεται από την αρχή του 2025: «Το νέο σύστημα διαμορφώνει μια καινούργια παγκόσμια ιεραρχία. Στην κορυφή βρίσκονται οι ΗΠΑ. Ακολουθούν κράτη με φυσικούς πόρους, στρατηγική επιρροή και ηγέτες που δεν περιορίζονται από δημοκρατικούς θεσμούς…»
Οι σύμμαχοι των ΗΠΑ σαν αδύναμοι κρίκοι
Αναφέρει επίσης πως την ώρα που ο Ρώσος Πρόεδρος Βλ.Πούτιν επιδιώκει την αποκατάσταση της «αυτοκρατορικής δύναμης» και ο Κινέζος ομόλογός του Σι Τσινπίνγκ την δημιουργία ενός κόσμου «κομμένου και ραμμένου» στα μέτρα της Κίνας, οι σύμμαχοι των ΗΠΑ αντιμετωπίζονται «ως αδύναμοι κρίκοι» που μπορούν να γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης.
Καταλήγει έτσι μεταξύ άλλων στο συμπέρασμα πως η έννοια της εδαφικής ακεραιότητας «βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση» ανατρέποντας τους κανόνες της μεταπολεμικής τάξης. Τονίζει δε πως οι εμπορικές και οικονομικές διαπραγματεύσεις αυτή την περίοδο δεν αφορούν μόνο δασμούς «αλλά ένα νέο συνδυασμό» κρατικής ισχύος και επιχειρηματικών συμφερόντων.
«Όταν τα σύνορα γίνονται διαπραγματεύσιμα, οι πόλεμοι δεν αργούν. Ακόμη και κολοσσοί, όπως η Ινδία, μπορεί να αισθανθούν ανασφάλεια. Ο Τραμπ βλέπει την ισχύ ως κάτι προσωπικό, παρά ως θεσμική ιδιότητα των ΗΠΑ, καθιστώντας δύσκολο να πείσει τους ηγέτες ότι οι συμφωνίες του θα διαρκέσουν» προειδοποιεί το άρθρο του Economist.
Ο όμορφος ωκεανός…δεν είναι πλέον αρκετός
Ο Τραμπ πιστεύει ότι η Αμερική μπορεί να εγκαταλείψει μερικώς ή πλήρως την Ευρώπη και ίσως και τους Ασιάτες συμμάχους της. Λέει ότι έχει έναν «όμορφο ωκεανό ως διαχωρισμό». Ωστόσο, οι πόλεμοι περιλαμβάνουν πλέον το διάστημα και τον κυβερνοχώρο, οπότε η φυσική απόσταση προσφέρει ακόμη λιγότερη προστασία από ό,τι το 1941, όταν η επίθεση της Ιαπωνίας στο Περλ Χάρμπορ έβαλε τέλος στον απομονωτισμό της Αμερικής.
Το άρθρο δε καταλήγει σε ένα ακόμη συμπέρασμα: Οι πόλεμοι πλέον διεξάγονται στο διάστημα και στον κυβερνοχώρο, καθιστώντας άνευ σημασίας τη φυσική απόσταση. Οι ΗΠΑ χρειάζονται τους συμμάχους τους. Αν ο Τραμπ επιμείνει σε αυτή την προσέγγιση, η διεθνής τάξη θα βυθιστεί σε νέα, χαοτική εποχή.
