Οι βιβλιοπροτάσεις του Σαββατοκύριακου

Γράφει και επιμελείται η Νεκταρία Βαρσαμή – Πουλτσίδη 

Η πίστη στα μαγικά φυλαχτά του Μάρτη υπάρχει ακόμα. Φορέστε τα και πάμε!

Σου δένω μια κλωστή
Κόκκινη σαν τον φιλί
Μαζί με μια λευκή
Για τον καρπό σου ευχή

Εξωπλανήτες ή Όταν σκορπίζεται η αγάπη–Γεωργία Σύκα

Από την πρώτη σελίδα, το βιβλίο «Εξωπλανήτες ή Όταν σκορπίζεται η αγάπη» μου έδωσε την αίσθηση πως διαβάζεις κάτι που έχει γραφτεί από μια καρδιά γεμάτη ερωτήματα για τη ζωή και την αγάπη. Η Γεωργία Σύκα, μέσα από αυτό το θεατρικό έργο, μας παίρνει σε ένα ταξίδι όπου η αγάπη μετατρέπεται σε πλανήτη, όπου η μοναξιά, ο ανεκπλήρωτος έρωτας και η επιθυμία για ελευθερία γίνονται οι φωνές που μιλούν στην καρδιά μας. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κάκτος.

Δύο πρόσωπα αφηγούνται μια ιστορία που δεν εκτυλίσσεται σε έναν συνηθισμένο κόσμο, αλλά σε έναν συμβολικό σύμπαν, όπου οι πλανήτες δεν είναι ουράνια σώματα, αλλά συναισθήματα –η απώλεια, η λαχτάρα για κάτι που δεν ήρθε ποτέ, το ανείπωτο. Για ό, τι συμβαίνει όταν εκτοπίζεται η αγάπη.

Οι φωνές συνομιλούν, εξερευνούν, θυμούνται. Προσπαθούν να καταλάβουν αν η αγάπη είναι κάτι που έχουμε εξορίσει από τις ζωές μας ή αν έχει σκορπιστεί στο σύμπαν και περιμένει να τη βρούμε ξανά. Το θεατρικό ύφος δίνει ροή και ένταση, σαν μια συζήτηση που θα μπορούσε να είναι η δική μας, σε μια νύχτα γεμάτη σκέψεις και σιωπές. Αυτό που με γοήτευσε ιδιαίτερα ήταν ο τρόπος που η συγγραφέας συνδέει επιστημονική φαντασία και καθημερινή ζωή. Δεν προσπαθεί να μας πάρει σε έναν φουτουριστικό κόσμο, αλλά μάλλον να αναδείξει ότι η αγάπη, η απώλεια και η αναζήτηση για νόημα είναι θεμελιώδη στοιχεία που μας συνοδεύουν παντού.

Στο τέλος δεν δίνονται απαντήσεις και ίσως αυτό να είναι το πιο δυνατό της στοιχείο. Δεν προσπαθεί να σου πει πώς να νιώσεις. Σου αφήνει χώρο να αναλογιστείς τις δικές σου χαμένες αγάπες, τις επιλογές που άφησες πίσω, όλα όσα δεν πρόλαβες να πεις. Κάθε επιθυμία ελευθερίας, απόδρασης, ονείρου ή μεταμόρφωσης.

Το «Εξωπλανήτες ή όταν σκορπίζεται η αγάπη» είναι για όσους ακόμα ψάχνουν την αγάπη, είτε μέσα τους, είτε σε έναν εξωπλανήτη που δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί.

Το μοίρασμα–Ειρήνη Μπόμπολη

«Το μοίρασμα» της Ειρήνης Μπόμπολη, μια συλλογή διηγημάτων, με άγγιξε με έναν τρόπο πολύ προσωπικό. Κάθε διήγημα είναι σαν μια μικρή ιστορία που ξεκινά και καταλήγει σε κάτι πολύ μεγάλο: την αναζήτηση του εαυτού μας μέσα από τις πιο απλές αλλά και πιο σύνθετες στιγμές της ζωής. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πνοή.

Η κυρία Μπόμπολη μας παίρνει από το χέρι και μας ταξιδεύει σε παιδικούς κήπους γεμάτους αθωότητα, αλλά και σε σκοτεινές γωνιές της μνήμης, εκεί που αναδύονται πρόσωπα και καταστάσεις που μας σημάδεψαν. Αυτή η σύνδεση με το παρελθόν, η δύναμη που έχει η μνήμη να μας καθοδηγεί, είναι ένα από τα πιο όμορφα στοιχεία που βρήκα στο βιβλίο. Είναι σαν να ανακαλύπτεις κομμάτια του εαυτού σου, ακόμα κι αν δεν τα είχες σκεφτεί ποτέ πριν.

Η γραφή της είναι τόσο αληθινή και γεμάτη από συναισθήματα, που μερικές φορές νιώθεις σαν να μιλάει για εσένα ή για κάποιον που ξέρεις καλά. Δεν πρόκειται μόνο για μια σειρά διηγημάτων, αλλά για έναν καθρέφτη που αντανακλά τις ελπίδες, τις αναμνήσεις και τις απώλειες μας.

Βουτιά στην ψυχή, στη νιότη, στο μυαλό, στα πάθη, στη μνήμη, στην απώλεια, στην αγάπη… «Το μοίρασμα» είναι από αυτά τα βιβλία που θέλεις να έχεις δίπλα σου για να το ξαναδιαβάσεις, όποτε θες να θυμηθείς ότι η ζωή είναι γεμάτη μικρές, αλλά μεγάλες αλήθειες.

Μάγισσες, Μέγαιρες, Στρίγγλες–Πάνος Κεραμεύς

Με το Μάγισσες, Μέγαιρες, Στρίγγλες, ο Πάνος Κεραμεύς μου έδωσε την ευκαιρία να διαβάσω κάτι πραγματικά διαφορετικό. Ένα βιβλίο που συνδυάζει πολλά και διάφορα στοιχεία: λίγο τρόμο, λίγη κωμωδία, αρκετό φαντασιακό και μια δόση κοινωνικού σχολιασμού. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πηγή.

Και κάπως έτσι, χωρίς να το περιμένεις, σε τραβάει στον κόσμο του, εκεί όπου οι μάγισσες -καλές και κακές- τακτοποιούν τα δικά τους μαγικά, με μπιρίμπα, ξόρκια και μια μυστηριώδη σύνδεση με το παρελθόν.

Αυτό που μου άρεσε πολύ είναι η ισορροπία που πετυχαίνει ο συγγραφέας μεταξύ φαντασίας και ρεαλισμού. Ένας κόσμος μαγικού ρεαλισμού με μπόλικες δόσεις χιούμορ, σε μια καθημερινότητα της ελληνικής επαρχίας, στην Κομοτηνή, με σαφείς αναφορές στην λαογραφική παράδοση της περιοχής,
όπου το αλλόκοσμο ξεπηδά μέσα από το τετριμμένο. Ενώ η ιστορία κινείται γύρω από μαγικές δυνάμεις και φαντάσματα, οι χαρακτήρες είναι τόσο καθημερινοί και ανθρώπινοι, που δεν μοιάζουν με κάτι πέρα από το φυσιολογικό. Είναι σαν να συνδυάζεις την πραγματικότητα με την παραμυθένια ατμόσφαιρα.

Η φεμινιστική διάσταση του βιβλίου είναι επίσης πολύ ενδιαφέρουσα. Οι τρεις γενιές γυναικών είναι η καρδιά της ιστορίας και πέρα από τις μαγικές τους ικανότητες, αναδεικνύουν τη δυναμική και τις προκλήσεις της γυναικείας ύπαρξης. Δεν είναι απλώς μαγισσούλες που ρίχνουν ξόρκια, αλλά γυναίκες που προσπαθούν να βρουν τη θέση τους στον κόσμο και να αντιμετωπίσουν τις ανισότητες του σήμερα, ενώ διατηρούν έναν ιδιαίτερο δεσμό με τη μαγεία τους.