Οι ΗΠΑ ανοίγουν τον δρόμο για συμφωνία: Αποκλιμάκωση έναντι προσάρτησης της Δυτικής Όχθης;

Η άνευ προηγουμένου κλιμάκωση της ισραηλινής επιθετικότητας στη Γάζα και στον νότιο Λίβανο έχει εγείρει ερωτήματα σχετικά με τον ρόλο των ΗΠΑ στη διαχείριση των κρίσεων, ειδικά καθώς διαφαίνεται η πιθανότητα επιστροφής του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Θα μπορούσε η Ουάσιγκτον να προετοιμάζει μια συμφωνία που θα συνδέει την αποκλιμάκωση με την υποστήριξη των σχεδίων προσάρτησης του Ισραήλ στη Δυτική Όχθη;

Η κυβέρνηση Μπάιντεν φαίνεται πρόθυμη να επιτύχει κατάπαυση του πυρός, διασφαλίζοντας την απελευθέρωση των Ισραηλινών ομήρων και κατευνάζοντας τις εντάσεις στον Λίβανο, με στόχο να ενισχύσει τη θέση του Δημοκρατικού Κόμματος. Ωστόσο, αντιμετωπίζει σημαντικές εσωτερικές και εξωτερικές πιέσεις, κυρίως από τον Τραμπ, ο οποίος υπόσχεται να στηρίξει την προσάρτηση του Ισραήλ και την επέκταση των εποικισμών. Αυτή η απόκλιση υπογραμμίζει τη διάσπαση των τακτικών των ΗΠΑ, διατηρώντας παράλληλα ακλόνητους στρατηγικούς δεσμούς με το Ισραήλ.

Η πιθανή επιστροφή του Τραμπ θα μπορούσε να αναζωογονήσει τη «Συμφωνία του Αιώνα», δίνοντας στον Νετανιάχου και στο Ισραηλινό δικαίωμα την ευκαιρία να συνεχίσουν τα πολυπόθητα σχέδια προσάρτησης.

The West Bank has already been annexed in practical terms. They may make it formal now, which would mean the end of the two-state paradigm. It would allow a shift to working towards equal rights for all citizens of Israel in one state. https://t.co/E39dw2QQmF

— Murtaza Hussain (@MazMHussain) November 12, 2024

Ισραηλινές προτεραιότητες: Προσάρτηση ή συνεχής κλιμάκωση;

Ο Νετανιάχου βρίσκεται μπροστά σε μια κρίσιμη επιλογή. Η προσάρτηση θα εκπλήρωνε τις ιδεολογικές και θρησκευτικές προσδοκίες της ακροδεξιάς του Ισραήλ, εδραιώνοντας τον έλεγχο σε στρατηγικές περιοχές της Δυτικής Όχθης. Ωστόσο, η διεθνής αντίδραση και ο κίνδυνος μιας μεγάλης κλίμακας παλαιστινιακής εξέγερσης θέτουν σημαντικά εμπόδια.

Εναλλακτικά, η συνεχιζόμενη στρατιωτική επιθετικότητα στη Γάζα και τον Λίβανο χρησιμεύει για να αποσπάσει την προσοχή από τα εσωτερικά προβλήματα του Νετανιάχου, επιδεικνύοντας τη δύναμή του. Ωστόσο, οι επιπτώσεις της συνεχούς σύγκρουσης στην οικονομία και στην εσωτερική σταθερότητα του Ισραήλ θα μπορούσαν να περιορίσουν τη βιωσιμότητα αυτής της επιλογής.

Israel’s PM Benjamin Netanyahu presented ‘a plan and a map’ that showed an annexed West Bank and Gaza Strip under Israeli military control.

Here’s what you need to know https://t.co/WYCY00rdgO pic.twitter.com/GaYQrMPJpR

— Al Jazeera English (@AJEnglish) September 5, 2024

Διεθνής Δυναμική και Αραβική Ευθύνη

Η Ευρώπη, αν και ρητορικά προσηλωμένη στη λύση των δύο κρατών, παραμένει σε μεγάλο βαθμό παθητική. Η Ρωσία, η Κίνα και άλλα έθνη των BRICS αντιτίθενται στη μονομερή προσάρτηση αλλά δεν έχουν αποφασιστικές ενέργειες. Τα αραβικά κράτη, που αντιμετωπίζουν αυξανόμενες εσωτερικές πιέσεις, πρέπει να εντείνουν διπλωματικά για να αντιμετωπίσουν τις φιλοδοξίες των ΗΠΑ και του Ισραήλ.

Η προτεραιότητα έγκειται στην επιβεβαίωση της Αραβικής Ειρηνευτικής Πρωτοβουλίας και στη διασφάλιση της διεθνούς ευθυγράμμισης κατά της προσάρτησης. Η πίεση στις ΗΠΑ, ειδικά μέσω της οικονομικής και ενεργειακής μόχλευσης, θα μπορούσε να είναι κρίσιμη για τον περιορισμό των σχεδίων τόσο του Μπάιντεν όσο και του Τραμπ.

Ο παλαιστινιακός παράγοντας

Η ενότητα εντός της παλαιστινιακής ηγεσίας παραμένει ο ακρογωνιαίος λίθος της αντίστασης. Η αναβίωση της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), η εφαρμογή συμφωνιών όπως η Διακήρυξη του Πεκίνου (ενδοπαλαιστινιακής συμφιλίωσης) και η κινητοποίηση της λαϊκής αντίστασης είναι απαραίτητα για την αντιμετώπιση τόσο της προσάρτησης όσο και της επιθετικότητας.

Η πράξη εξισορρόπησης του Νετανιάχου μεταξύ προσάρτησης και αποκλιμάκωσης θα εξαρτηθεί πιθανότατα από την υποστήριξη των ΗΠΑ. Ωστόσο, η Ιστορία έχει δείξει ότι οι επιβεβλημένες πραγματικότητες δεν είναι αναπόφευκτες, καθώς ο παλαιστινιακός λαός επιμένει στην αντίστασή του στην επέκταση των εποικισμών.