Πακιστάν: Ειρηνική συνύπαρξη ανθρώπων-λεοπαρδάλεων χάρη στην… τεχνητή νοημοσύνη
Η τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης (ΤΝ) έχει μειώσει τα τελευταία χρόνια τις συγκρούσεις ανθρώπου-άγριων ζώων, οι οποίες ήταν ένας από τους βασικούς λόγους για τη σταδιακή μείωση του πληθυσμού των απειλούμενων με εξαφάνιση λεοπαρδάλεων του χιονιού στο βόρειο Πακιστάν.
Το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (WWF)-Πακιστάν εγκατέστησε το 2022 κάμερες παρακολούθησης με βάση την τεχνητή νοημοσύνη σε στρατηγικά σημεία στην περιοχή Gilgit-Baltistan (GB), η οποία συνορεύει με τη γειτονική Κίνα και φιλοξενεί το σπάνιο είδος λεοπάρδαλης, γεγονός που μετέτρεψε τη σύγκρουση ανθρώπου-άγριας ζωής σε «συνύπαρξη ανθρώπου-άγριων ζώων».
Αυτή η πρόσφατη τεχνολογία έχει μειώσει σημαντικά τις επιθέσεις της λεοπάρδαλης του χιονιού (Panthera uncia) σε ζώα, έναν βασικό παράγοντα για τη σύγκρουση ανθρώπου-λεοπάρδαλης, στις στοχευμένες περιοχές, δήλωσε το WWF με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Λεοπάρδαλης του Χιονιού την Τετάρτη.
Η εξέλιξη συνέπεσε με τη διάσωση μιας αγέλης περίπου 60 ελεφάντων που διέσχιζαν τις σιδηροδρομικές γραμμές στο βορειοανατολικό κρατίδιο Άσαμ της Ινδίας την περασμένη εβδομάδα μέσω της τεχνητής νοημοσύνης.
Το σύστημα ανίχνευσης εισβολής (IDS) που βασίζεται στην ΤΝ ειδοποίησε τους μηχανοδηγούς του τρένου για το κοπάδι των ελεφάντων που διέσχιζε τις γραμμές, ωθώντας τους να φρενάρουν.
Στο παρελθόν, αρκετές λεοπαρδάλεις του χιονιού έχουν σκοτωθεί από τις τοπικές κοινότητες σε αντίποινα για τις επιθέσεις τους στο ζωικό κεφάλαιο.
Εκτός από αυτή την απειλή, η λαθροθηρία, το παράνομο κυνήγι και η απώλεια ενδιαιτημάτων λόγω των δυσμενών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, θέτουν επίσης σε κίνδυνο τον πληθυσμό της λεοπάρδαλης του χιονιού σε όλη την περιοχή εξάπλωσης των ενδιαιτημάτων της στην Κεντρική και Νότια Ασία, σύμφωνα με το WWF.
Σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Διοικητικών Επιστημών της Λαχόρης (LUMS), το WWF ανέπτυξε και εγκατέστησε πέντε παγίδες με κάμερες που βασίζονται στην τεχνητή νοημοσύνη σε στρατηγικά σημεία όπου οι εκπρόσωποι των τοπικών κοινοτήτων ανέφεραν λεηλασίες από τις λεοπαρδάλεις του χιονιού.
Αυτές οι κάμερες ανιχνεύουν την παρουσία λεοπαρδάλεων του χιονιού στο περιβάλλον, μεταφέρουν τα δεδομένα σε ένα κεντρικό σύστημα και δημιουργούν ειδοποιήσεις για τα μέλη των τοπικών κοινοτήτων σχετικά με το αρπακτικό.
Τεχνητή νοημοσύνη και συμβιωτική σχέση
Ως αποτέλεσμα, οι τοπικές κοινότητες προστατεύουν τα ζώα τους είτε βόσκουν στα χωράφια είτε διατηρούνται στο νοικοκυριό. Η τεχνολογία έχει μειώσει σημαντικά τις επιθέσεις των λεοπαρδάλεων του χιονιού στα ζώα μετατρέποντας τις συγκρούσεις ανθρώπου-λεοπάρδαλης του χιονιού σε συμβιωτική σχέση.
Η λεηλασία του ζωικού κεφαλαίου από τις λεοπαρδάλεις του χιονιού είναι η κύρια αιτία των συγκρούσεων μεταξύ ανθρώπου και άγριας ζωής σε διάφορες κοιλάδες σε τρία τοπία, όπως το Καρακοράμ-Παμίρ, το Χίντου Κους και τα Ιμαλάια στο Πακιστάν, δήλωσε ο Hammad Naqi Khan, γενικός διευθυντής του WWF Πακιστάν.
Αυτή η υπαρξιακή απειλή, πρόσθεσε, έχει υπονομεύσει τις προσπάθειες διατήρησης και έχει σταματήσει την πρόοδο για την επίτευξη των επιθυμητών αποτελεσμάτων.
«Η χρήση της τεχνολογίας τεχνητής νοημοσύνης είναι ζωτικής σημασίας όχι μόνο για την προστασία του απειλούμενου πληθυσμού της λεοπάρδαλης του χιονιού, αλλά διασφαλίζει και το ζωικό κεφάλαιο», υποστήριξε ο Χαν.
Αυτό έχει οδηγήσει στη βελτίωση του μειούμενου πληθυσμού των λεοπαρδάλεων του χιονιού και έχει μειώσει τις οικονομικές απώλειες που υφίστανται οι κτηνοτρόφοι στις περιοχές του έργου, πρόσθεσε ο Χαν, προτείνοντας ότι η τεχνολογία αυτή θα μπορούσε να αναπαραχθεί και για άλλα άγρια είδη, τα οποία απειλούνται από τα αντίποινα του ανθρώπου.
Ισορροπία μεταξύ της ανάπτυξης υποδομών και της διατήρησης της άγριας ζωής
Μια μελέτη του WWF που δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο του 2024 συνέστησε ότι πρέπει να επιτευχθεί ισορροπία μεταξύ της ενίσχυσης της ανάπτυξης των υποδομών και της διατήρησης της απειλούμενης άγριας ζωής, όπως οι λεοπαρδάλεις του χιονιού στην περιοχή.
Η μελέτη επεσήμανε ότι η γραμμική ανάπτυξη υποδομών, η οποία διασχίζει το τοπίο, όπως οι δρόμοι και οι σιδηροδρομικές γραμμές, έχει κατακερματίσει τον βιότοπο της λεοπάρδαλης του χιονιού.
Διαπίστωσε ότι, αν και οι γραμμικές υποδομές βελτιώνουν τις εθνικές και περιφερειακές οικονομίες, περιορίζουν την κίνηση της άγριας ζωής και θέτουν σε κίνδυνο τις λεοπαρδάλεις του χιονιού και τα θηράματά τους, όπως τα οπληφόρα.
Διάφορες μελέτες δείχνουν ότι η λεοπάρδαλη του χιονιού είναι ένα άπιαστο ζώο, επομένως είναι δύσκολο να καταγραφεί ο ακριβής πληθυσμός της στην περιοχή κατανομής της σε όλη την Κεντρική και Νότια Ασία.
Ωστόσο, η έρευνα του WWF δείχνει ότι λιγότερες από 7.000 λεοπαρδάλεις του χιονιού ζουν στον κόσμο, εκ των οποίων περίπου 200 έως 420 άτομα κατοικούν στις βόρειες οροσειρές του Πακιστάν, συμπεριλαμβανομένης της περιοχής GB, της βορειοδυτικής επαρχίας Khyber Pakhtunkhwa και του Κασμίρ που διοικείται από το Πακιστάν.
