Πέθανε ο βραβευμένος με Όσκαρ Γάλλος σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ Μαρσέλ Οφίλς
Ο Μαρσέλ Οφίλς, βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης του «The Sorrow and the Pity», ενός ντοκιμαντέρ – ορόσημο που αποκάλυψε τους Γάλλους συνεργάτες των ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πέθανε σε ηλικία 97 ετών, ανακοίνωσε η οικογένειά του σήμερα Δευτέρα.
Ο Οφίλς συγκλόνισε τη Γαλλία με το ντοκιμαντέρ του 1969 «Η θλίψη και ο οίκτος», το οποίο αφορούσε την γαλλική επαρχιακή πόλη Κλερμόν-Φεράν κατά την εποχή του συνεργατικού καθεστώτος του Βισύ και κατέρριψε έναν από τους πιο προσφιλείς μύθους της χώρας –ότι η Γαλλία και οι Γάλλοι ανέκαθεν αντιστέκονταν στους Γερμανούς.
Μέσα από ένα παζλ συνεντεύξεων και ειδησεογραφικών ταινιών, το ντοκιμαντέρ που δεν προβλήθηκε από την κρατική τηλεόραση παρά μόλις του 1981, έδειξε πόσο διαδεδομένη ήταν η συνεργασία Γάλλων με τους Ναζί , από τον πιο ταπεινό κομμωτή μέχρι την κορυφή της υψηλής κοινωνίας.
Ο ίδιος ο Οφίλς υποβάθμιζε τη σημασία του ντοκιμαντέρ τονίζοντας ότι δεν προσπαθούσε να κρίνει τη Γαλλία και απλά έκανε τη δουλειά του. «Για 40 χρόνια, έπρεπε να ανέχομαι όλες αυτές τις ανοησίες ότι είναι μια ταινία ποινικής φύσης. Δεν επιχείρησα να ασκήσω δίωξη στους Γάλλους», τόνιζε προσθέτοντας: «Ποια χώρα θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι θα είχε συμπεριφερθεί καλύτερα υπό τις ίδιες συνθήκες;».
Παρά τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ που ξεπερνά τις τέσσερις ώρες, η ουσία του άγγιξε τις καρδιές μιας ολόκληρης γενιάς, προσελκύοντας πλήθη στους κινηματογράφους σε μια εποχή που τα ντοκιμαντέρ σπάνια προβαλλόντουσαν στη μεγάλη οθόνη.
Ο Οφίλς γεννήθηκε ως Χανς Μαρσέλ Οπενχάιμερ στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας την 1η Νοεμβρίου 1927, από τη Γερμανίδα ηθοποιό Χίλντε Βαλ και τον σκηνοθέτη Μαξ Οφίλς.
Διέφυγε για τη Γαλλία με τον πατέρα του και τους σκηνοθέτες Μπίλι Γουάιλντερ και Φριτς Λανγκ, προτού δραπετεύσει ξανά διασχίζοντας τα Πυρηναία και φτάσει στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1941.
Μεγάλωσε στο Χόλιγουντ και υπηρέτησε ως στρατιώτης στην Ιαπωνία το 1946. Επιστρέφοντας στη Γαλλία το 1950, ξεκίνησε ως βοηθός σκηνοθέτη, εργαζόμενος στην τελευταία ταινία του πατέρα του, «Lola Montes», το 1955.
Έκανε μια ανεπιτυχή είσοδο στη μυθοπλασία με το «Banana Skin» το 1963, με πρωταγωνιστές το δίδυμο Ζαν-Πολ Μπελμοντό και Ζαν Μορό , προτού στραφεί στο ντοκιμαντέρ όταν προσλήφθηκε από τη γαλλική δημόσια τηλεόραση.
Η ταινία «Hotel Terminus – Η ζωή και οι καιροί του Κλάους Μπάρμπι» του χάρισε το Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ το 1989.
