Πυρηνικό αντιδραστήρα στη Σελήνη πριν τους Κινέζους και τους Ρώσους ζητά η διοίκηση Τραμπ
Ο Υπουργός Μεταφορών των ΗΠΑ, Σον Ντάφι, ο οποίος υπηρετεί επίσης ως προσωρινός Διοικητής της NASA, πρόκειται να ανακοινώσει ένα επιταχυνόμενο σχέδιο για την κατασκευή ενός πυρηνικού αντιδραστήρα 100 κιλοβάτ στη Σελήνη έως το 2030. Αυτό σηματοδοτεί την πρώτη σημαντική πρωτοβουλία υπό τον διπλό του ρόλο και αντικατοπτρίζει την προθυμία της κυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ να ηγηθεί της «δεύτερης κούρσας του διαστήματος», όπως αναφέρθηκε για πρώτη φορά από το Politico.
Η οδηγία του Ντάφι, που εκδόθηκε την Πέμπτη, διατάζει τη NASA να ζητήσει προτάσεις από τη βιομηχανία εντός 60 ημερών και να διορίσει έναν επικεφαλής προγράμματος εντός 30 ημερών.
Το σχέδιο φιλοδοξεί να φέρει τις ΗΠΑ μπροστά από την Κίνα και τη Ρωσία που σχεδιάζουν μια κοινή βάση στη σελήνη, η οποία θα περιλαμβάνει την ανάπτυξη αντιδραστήρα στα μέσα της δεκαετίας του 2030.
«Για να προωθήσουμε σωστά αυτή την κρίσιμη τεχνολογία ώστε να μπορέσουμε να υποστηρίξουμε μια μελλοντική σεληνιακή οικονομία, την παραγωγή ενέργειας υψηλής ισχύος στον Άρη και να ενισχύσουμε την εθνική μας ασφάλεια στο διάστημα, είναι επιτακτική ανάγκη ο οργανισμός να κινηθεί γρήγορα», δήλωσε ο Ντάφι σε οδηγία που είδε το Politico.
Η οδηγία του Ντάφι προειδοποιεί ρητά ότι μια εταιρική σχέση Κίνας-Ρωσίας θα μπορούσε να «κηρύξει μια ζώνη αποκλεισμού» στη σελήνη, θέτοντας στρατηγικούς περιορισμούς για τις ΗΠΑ. Οι αξιωματούχοι της NASA το θεωρούν αυτό ως έναν αγώνα δρόμου για μόνιμη κυριαρχία στις σεληνιακές υποδομές, μια ανησυχία που επισημαίνεται στην έκθεση του Politico.
Η ανάπτυξη ενός αντιδραστήρα προσφέρει επίσης γεωπολιτικά πλεονεκτήματα. Το να είναι οι πρώτες που θα δημιουργήσουν πυρηνική υποδομή στη σελήνη θα μπορούσε να επιτρέψει στις ΗΠΑ να εξασφαλίσουν στρατηγικές λειτουργικές ζώνες, να επιτρέψουν την εξόρυξη πόρων και να ενισχύσουν την ηγεσία στην εξερεύνηση του διαστήματος.
Τεχνικοί στόχοι
Ο αντιδραστήρας αναμένεται να παρέχει τουλάχιστον 100 κιλοβάτ ενέργειας, αρκετή για περίπου 80 αμερικανικά σπίτια. Αυτό ξεπερνά τις προηγούμενες προσπάθειες που υποστηρίχθηκαν από τη NASA το 2022, οι οποίες ανέλαβαν συμβάσεις για σχέδια 40 κιλοβάτ.
Κατά συνέπεια, ένας πυρηνικός αντιδραστήρας στη σελήνη θεωρείται απαραίτητος για την τροφοδοσία αποστολών μεγάλης διάρκειας, επιστημονικών επιχειρήσεων και μελλοντικών σεληνιακών οικισμών. Η ηλιακή ενέργεια, αν και χρήσιμη, δεν επαρκεί για μόνιμες εγκαταστάσεις λόγω του ακραίου κύκλου 28 ημερών της σελήνης, δύο εβδομάδων φωτός ημέρας ακολουθούμενες από δύο εβδομάδες σκότους. Σε αντίθεση με τα ηλιακά πάνελ, οι πυρηνικοί αντιδραστήρες μπορούν να προσφέρουν σταθερή, υψηλής απόδοσης ενέργεια ανεξάρτητα από τη διαθεσιμότητα ηλιακού φωτός.
Επιπλέον, τα συμπαγή πυρηνικά συστήματα είναι πιο αποτελεσματικά όσον αφορά τη μάζα και τον όγκο σε σύγκριση με τις μεγάλες ηλιακές συστοιχίες ή τις βαριές μπαταρίες, καθιστώντας τα πιο οικονομικά για τις διαστημικές εκτοξεύσεις. Η παραγόμενη ενέργεια θα μπορούσε να υποστηρίξει όχι μόνο οικοτόπους και ερευνητικές εγκαταστάσεις, αλλά και τεχνολογίες αξιοποίησης πόρων in situ, όπως η εξόρυξη νερού και η παραγωγή καυσίμων από το σεληνιακό έδαφος.
Η ευρύτερη στρατηγική της NASA
Η κίνηση αυτή ευθυγραμμίζεται με τον προτεινόμενο προϋπολογισμό της κυβέρνησης Τραμπ για το 2026, ο οποίος ενισχύει τις δαπάνες για επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις, ενώ παράλληλα μειώνει σχεδόν κατά 50% τις επιστημονικές αποστολές. Η κίνηση του Ντάφι υπογραμμίζει μια ευρύτερη πρόθεση να στραφεί η NASA προς εμπορικά κατευθυνόμενους, στρατηγικούς στόχους στο διάστημα, όπως περιγράφεται στο ρεπορτάζ του Politico.
Ο Ντάφι εξέδωσε επίσης μια δεύτερη οδηγία για την επιτάχυνση της ανάπτυξης εμπορικών αντικαταστάσεων για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), ο οποίος πρόκειται να αποσυρθεί έως το 2030. Η NASA σχεδιάζει να αναθέσει τουλάχιστον δύο συμβάσεις εντός έξι μηνών. Εταιρείες όπως η Axiom Space, η Vast και η Blue Origin είναι μεταξύ των πιθανών υποψηφίων.
Η αντικατάσταση του ISS θεωρείται επείγουσα. Ο σταθμός, αν και αποτελεί μακροχρόνιο σύμβολο διεθνούς συνεργασίας, καθίσταται ολοένα και πιο δαπανηρός στη συντήρηση λόγω των παλαιών εξαρτημάτων του και της ξεπερασμένης τεχνολογίας του. Ένας νεότερος, πιο αποτελεσματικός σταθμός θα διασφάλιζε ότι οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να έχουν ανθρώπινη παρουσία σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη, ενώ παράλληλα θα απελευθέρωνε τους πόρους της NASA για να επικεντρωθεί σε φιλοδοξίες για μεγαλύτερα βάθη του διαστήματος.
Διαβάστε ακόμα:
