Τρέχουμε να γίνουμε ψηφιακοί – αλλά αν πέσει το σύστημα, τι κάνουμε;

Η βιαστική μετάβαση στην ψηφιακή διοίκηση και οι πρώτες προειδοποιητικές βολές, τι θα συμβεί όταν όλα εξαρτώνται από έναν αριθμό;

Η κατάρρευση του server στο Υπουργείο Ναυτιλίας και οι δηλώσεις για τον “προσωπικό αριθμό” αποκαλύπτουν μια αλήθεια, ψηφιοποιούμαστε πρόχειρα, χωρίς σχέδιο για την αποτυχία.

Η είδηση πέρασε «τεχνικά», αλλά είναι βαθιά πολιτική. Ο server του Υπουργείου Ναυτιλίας κατέρρευσε. Το Λιμενικό έμεινε «τυφλό». Δεν μπορούσε να ελέγξει πλοία, να εκδώσει άδειες ή να εξυπηρετήσει πολίτες. Και η λύση που δόθηκε; Δημιουργία… Gmail για υπηρεσιακή επικοινωνία. Αυτή είναι η «ψηφιακή Ελλάδα» του 2025.

Την ίδια μέρα, ο Υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Δημήτρης Παπαστεργίου, περήφανα ανακοίνωνε ότι έχουν εκδοθεί πάνω από 300.000 προσωπικοί αριθμοί – ο «ατομικός κωδικός» με τον οποίο θα ταυτοποιούμαστε στο Δημόσιο. Ένα σύστημα που, υποτίθεται, θα διορθώσει λάθη και θα φέρει το μέλλον πιο κοντά.

Αλλά να το θέσουμε απλά, αν δεν μπορεί να δουλέψει το email, πώς θα δουλέψει το “μέλλον”;

Έχουμε βιασύνη, αλλά όχι υποδομή

Η χώρα σπρώχνεται σε μια γενικευμένη ψηφιοποίηση, χωρίς να έχει προηγηθεί καμία σοβαρή συζήτηση για το τι γίνεται όταν κάτι πάει στραβά. Όλα χτίζονται με λογική PowerPoint – για να δείξουμε ότι προχωράμε, όχι για να λειτουργήσουν με ασφάλεια.

Ο προσωπικός αριθμός προβάλλεται ως μαγική λύση για τη γραφειοκρατία. Αλλά αν πέσουν τα συστήματα, όπως συνέβη στο Ναυτιλίας, ποιος θα πιστοποιεί; Ποιος θα ελέγχει; Ποιος θα εξυπηρετεί;

Τεχνολογία χωρίς ανθεκτικότητα είναι εξάρτηση

Όταν τα πάντα εξαρτώνται από έναν αριθμό –ταυτότητα, ασφάλιση, υγεία, παιδεία, μετακινήσεις– τότε μια τεχνική βλάβη μετατρέπεται σε κοινωνική παράλυση. Και αν σε αυτή τη βλάβη προστεθεί ένα κυβερνοχτύπημα; Ένα σφάλμα λογισμικού; Μια αστοχία υλικού;

Η τεχνολογία δεν είναι πρόοδος από μόνη της. Είναι εργαλείο. Και όταν δεν συνοδεύεται από σχεδιασμό αποτυχίας (fail-safe) και εναλλακτικές διαδρομές εξυπηρέτησης, γίνεται παγίδα.

Γιατί δεν μαθαίνουμε πρώτα από τους άλλους;

Ο κ. Παπαστεργίου αναφέρει ότι «8 χώρες συμφώνησαν μαζί μας». Αλλά καμία κουβέντα για το τι πήγε στραβά σε άλλες χώρες που έτρεξαν αντίστοιχα προγράμματα, προβλήματα ασυμβατότητας, καταπάτηση ιδιωτικότητας, τεχνικά κρασαρίσματα. Γιατί δεν περιμένουμε να δούμε τι δουλεύει και τι όχι, αντί να είμαστε οι πρώτοι της τάξης με χάρτινα θεμέλια;

Ο ψηφιακός μετασχηματισμός δεν είναι αγώνας ταχύτητας. Είναι αγώνας ακρίβειας, διαφάνειας, προστασίας. Και απαιτεί πολιτική ωριμότητα, όχι μόνο τεχνολογικό ενθουσιασμό.

The post Τρέχουμε να γίνουμε ψηφιακοί – αλλά αν πέσει το σύστημα, τι κάνουμε; appeared first on TrikalaNews.