Υπέρ του Μαρόκου το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, για τη Δυτική Σαχάρα
Ψήφισμα σύμφωνα με το οποίο η πραγματική αυτονομία της Δυτικής Σαχάρας υπό μαροκινή κυριαρχία θα μπορούσε να αποτελέσει την πιο εφικτή λύση στη διαμάχη πενήντα ετών του Ραμπάτ με το Μέτωπο Πολισάριο, που υποστηρίζεται από την Αλγερία, ενέκρινε, χθες Παρασκευή, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Η Δυτική Σαχάρα, μια εκτεταμένη έκταση ερήμου ίση με το μέγεθος της Βρετανίας, αποτελεί το πεδίο της μακροβιότερης εδαφικής διαμάχης στην Αφρική από τότε που η αποικιακή Ισπανία αποχώρησε το 1975 και το Μαρόκο προσάρτησε την περιοχή, κόντρα στο Μέτωπο Πολισάριο που επιδιώκει τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους με την ονομασία «Δημοκρατία των Σαχράουι».
The US text on Western Sahara OK’d by 11 UN SecCouncil members to back the Morocco autonomy proposal “as basis for a just, lasting, and mutually acceptable solution to the dispute” [no mention of Sahrawis]
Pakistan, China, Russia abstained
Algeria, 2d yr in a row, did not vote pic.twitter.com/E2eP5pnlPv— PassBlue (@pass_blue) October 31, 2025
Η Ρωσία, η Κίνα και το Πακιστάν απείχαν κατά την ψηφοφορία στον ΟΗΕ, ενώ η Αλγερία δεν συμμετείχε. Τα υπόλοιπα 11 μέλη του Συμβουλίου ψήφισαν υπέρ του ψηφίσματος, το οποίο ανανέωσε επίσης για έναν χρόνο τη θητεία της ειρηνευτικής αποστολής του ΟΗΕ στη Δυτική Σαχάρα, γνωστής ως Αποστολή των Ηνωμένων Εθνών για το Δημοψήφισμα στη Δυτική Σαχάρα (MINURSO).
«Η τελική απόφαση για το μέλλον δεν μπορεί και δεν πρέπει να ανήκει σε κανέναν άλλον πέρα από τους λαούς που βρίσκονται υπό αποικιακή κυριαρχία», δήλωσε ο πρέσβης της Αλγερίας στον ΟΗΕ, Αμάρ Μπεντζάμα, μετά την ψηφοφορία. «Το κείμενο αυτό αγνοεί τις προτάσεις του Μετώπου Πολισάριο… Είναι μέρος της σύγκρουσης και η γνώμη του πρέπει να ακουστεί.»

Η πρόταση αυτονομίας του Μαρόκου προβλέπει τη δημιουργία τοπικής νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής αρχής στη Δυτική Σαχάρα, εκλεγμένης από τους κατοίκους της, ενώ το Ραμπάτ θα διατηρεί αρμοδιότητες σε θέματα άμυνας, εξωτερικών υποθέσεων και θρησκείας.
Το Μαρόκο επιδιώκει μια «λύση win-win» και «διατήρησης του κύρους όλων των πλευρών», δήλωσε ο βασιλιάς Μοχάμεντ ΣΤ΄ του Μαρόκου μετά την ψηφοφορία του ΟΗΕ και κάλεσε τους Σαχράουι πρόσφυγες που κρατούνται στα στρατόπεδα Τιντούφ, που ελέγχονται από το Πολισάριο στη νοτιοδυτική Αλγερία, να υποστηρίξουν την αυτονομία.
The Frente #POLISARIO affirms the Sahrawi people’s strong commitment to their inalienable right to self-determination and independence, and to defending their rights and sovereignty by all legitimate means
. pic.twitter.com/e4lubBF2LC
— Amb. Sidi Omar (@SidiOmarNY) November 1, 2025
Ο βασιλιάς ανανέωσε επίσης την έκκλησή του για έναν «αδελφικό διάλογο» με την Αλγερία και δήλωσε ότι το Μαρόκο παραμένει δεσμευμένο στην Ένωση του Μαγκρέμπ.
Ο εκπρόσωπος του Μετώπου Πολισάριο, Σίντι Όμαρ, δήλωσε ότι το ψήφισμα δεν συνεπάγεται καμία αναγνώριση της μαροκινής κυριαρχίας στη Δυτική Σαχάρα. Είπε ότι η ηγεσία του Μετώπου θα αξιολογήσει το ψήφισμα του ΟΗΕ και θα δημοσιοποιήσει επίσημη θέση εν καιρώ.
The Sahrawi people
are taking to the streets in mass demonstrations to tell the entire world that they are firmly committed to their inalienable, non-negotiable right to self-determination and independence and that they will defend their rights by all legitimate means. pic.twitter.com/qTv4uY2JWZ
— Amb. Sidi Omar (@SidiOmarNY) October 27, 2025
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, επιβεβαίωσε εκ νέου τη στήριξή του στην κυριαρχία του Μαρόκου επί της Δυτικής Σαχάρας τον Ιούλιο, λέγοντας ότι το μαροκινό σχέδιο αυτονομίας για την περιοχή αποτελεί τη μοναδική λύση. Ο απεσταλμένος του, Στιβ Γουίτκοφ, είχε δηλώσει ότι οι ΗΠΑ εργάζονται για μια ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ Αλγερίας και Μαρόκου.
Η Γαλλία προέβη σε παρόμοια κίνηση, αναγνωρίζοντας την κυριαρχία του Ραμπάτ στην περιοχή και εγκρίνοντας επενδύσεις εκεί. Τον Ιούνιο, η Βρετανία έγινε το τρίτο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας που στηρίζει την αυτονομία υπό μαροκινή κυριαρχία. Η Ισπανία έχει επίσης ταχθεί υπέρ της θέσης του Ραμπάτ, μαζί με έναν αυξανόμενο αριθμό ευρωπαϊκών κρατών, σηματοδοτώντας μια στροφή στην εξωτερική πολιτική των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης επί του ζητήματος.
. 


