Πέθανε ο Δημήτρης Κολλάτος, σκηνοθέτης της αυτοβιογραφικής «Ζωής με τον Άλκη» για τον αυτισμό
Νέα απώλεια για τον καλλιτεχνικό χώρο. Σε ηλικία 87 ετών «έφυγε» την Πέμπτη (30.01.2025) από τη ζωή ο κινηματογραφικός και θεατρικός σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας, Δημήτρης Κολλάτος.
Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κολλάτος επέδειξε μαχητική στάση όσον αφορά τα δικαιώματα των αυτιστικών παιδιών, ορμώμενος από την προσωπική του εμπειρία με τον γιο του Άλκη, και τη δημιουργία ειδικού χώρου στην Αίγινα για τα αυτιστικά παιδιά.
Στην αυτοβιογραφική ταινία «Ζωή με τον Άλκη» (1988), το ρόλο του αυτιστικού νεαρού έπαιξε ο άλλος του γιος, Αλέξανδρος Κολλάτος, που βραβεύτηκε με ειδική Μνεία για την ερμηνεία του στο ρόλο του αυτιστικού αδελφού του. Ο Αλέξανδρος στη συνέχεια έγινε ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Τη δυσάρεστη είδηση του θανάτου του Δημήτρη Κολλάτου έκανε γνωστή, με ανάρτησή του στο Instagram, ο Σπύρος Μπιμπίλας:
«Αντίο αγαπημένε μου Δημήτρη..Απο παιδι σ αγαπούσα και μ αγαπουσες αφού ήσουν συμμαθητής του αδελφού της μητέρας μου! Πόσες συζητήσεις κάναμε μαζί! Πόσα γυρίσματα στις ταινίες σου! Πόσα καλοκαίρια στην Αίγινα στο φεστιβάλ του ελληνικου σινεμά που οργανωνες στο κτήμα σου με τις φιστικιών. Δημήτρη δεν θα ξεχασω ποτέ το νοιαξιμό σου για τον Άλκη!
Ο Αλέξανδρος κι όλα τα παιδια θα συνεχίσουν το έργο σου και θυμάστε κοντα τους.Το τελευταίο καλοκαίρι στην Αίγινα μου είπες του χρονου πάλι εδώ!!! Αλλά ταξίδεψες…
Καλό ταξίδι φιλοσοφε,σκηνοθέτη,συγγραφεα, ταξιδευτή των ονείρων…θα σε θυμόμαστε,πάντα Δημήτρη Κολλατε!».
Ποιος ήταν ο «ευαίσθητος αιρετικός» Δημήτρης Κολλάτος
Ο Δημήτρης Κολλάτος γεννήθηκε στις 9 Ιουνίου 1937 στην Αθήνα.
Το 1959 – 1960 ίδρυσε το «Πειραματικό Θέατρο Τσέπης», ανεβάζοντας, εκείνη και τις επόμενες δύο θεατρικές περιόδους, σε ένα υπόγειο της οδού Στουρνάρη, τη «Φαλακρή τραγουδίστρια» του Ιονέσκο, το «Τέλος του παιχνιδιού» του Σάμιουελ Μπέκετ και το «Δωμάτιο» του Χάρολντ Πίντερ.
Σκηνοθέτησε την «Ιφιγένεια εν Ταύροις» του Ευριπίδη με Ιφιγένεια τη Μαριέτα Ριάλδη. Το 1961 στο Παρίσι ανέβασε την «Ιφιγένεια εν Ταύροις» του Ευριπίδη. Το γαλλικό περιοδικό «L’Express» χαρακτήρισε την παράσταση «μία άνοιξη στο γαλλικό θέατρο». Η Αρλέτ Μπομάν έγινε σύζυγός του, από την οποία απέκτησε δύο γιούς, τον Αλέξανδρο και τον Άλκη, και η οποία πρωταγωνίστησε στις ταινίες του.
Το 1962 γύρισε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους «Αθήνα Χι Ψι Ξι», που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ακολούθησε η μεσαίου μήκους ταινία «Ελιές» το 1964, που κι αυτή βραβεύτηκε.
Το 1966 η μεγάλου μήκους ταινία του, «Θάνατος του Αλέξανδρου», στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πήρε τρία βραβεία Κριτικών (καλύτερης ταινίας, καλύτερου σεναρίου, καλύτερης μουσικής). Ο Μάνος Χατζηδάκις είχε πει: «Η σημαντικοτέρα ταινία που προεβλήθη εις το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αληθινά πανίσχυρη παρουσία που με άφησε άναυδον με το θάρρος και την δύναμιν της συλλήψεώς της, ήταν η ταινία του Δημήτρη Κολλάτου «Ο Θάνατος του Αλέξανδρου». Αυτή είναι η αληθινά μεγάλη ταινία του φεστιβάλ.
Αυτοεξόριστος την περίοδο της Δικτατορίας
Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας στην Ελλάδα, εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Γαλλία, όπου ανέβασε 20 θεατρικές παραγωγές, δημιουργώντας το «Θέατρο της Τέχνης».
Το θεατρικό έργο του «Γυναίκα του Σωκράτη», ένας μονόλογος με πρωταγωνίστρια τη σύζυγό του, το 1973, επιλέχτηκε ως καλύτερη παράσταση της χρονιάς.
Γύρισε, επίσης, την ταινία «Συμπόσιο» (1972), με θέμα τον έρωτα και την ομοφυλοφιλία.
Το 1974 ανέβασε το θεατρικό του έργο «Καλησπέρα κύριε Τσέχοφ» με συμπρωταγωνίστριες την Αρλέτ Μπομάν και τη Φανί Αρντάν.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1975, άρχισε να ανεβάζει μια σειρά παραστάσεων που από πολλούς θεωρήθηκαν πως έχουν ως στόχο την πρόκληση – όπως τα «Σόδομα και Γόμορρα» με γυμνό που εκείνη την εποχή έκανε σάλο – ή τον πολιτικοκοινωνικό ακτιβισμό όπως οι «Εφοπλιστές», «Άγιος Πρεβέζης» – που έγινε και ταινία (1982), και «Οι Γιατροί».
Η «Ζωή με τον Άλκη»
Κέρδισε ωστόσο τις συμπάθειες με τη μαχητική του στάση όσον αφορά τα δικαιώματα των αυτιστικών παιδιών, ορμώμενος από την προσωπική του εμπειρία με τον γιο του Άλκη, και τη δημιουργία ειδικού χώρου στην Αίγινα για τα αυτιστικά παιδιά.
Στην αυτοβιογραφική ταινία «Ζωή με τον Άλκη» (1988), τον ρόλο του αυτιστικού νεαρού έπαιξε ο άλλος του γιος, Αλέξανδρος Κολλάτος, που βραβεύτηκε με ειδική Μνεία για την ερμηνεία του.
Ο Αλέξανδρος στη συνέχεια έγινε ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Άλλη μία ταινία, «Κόκκινα τριαντάφυλλα σου έκοψα» (1993), μιλά όχι μόνο για την εμπειρία ενός γονιού με αυτιστικό παιδί, αλλά και για την αυτοκτονία της συζύγου του Αρλέτ Μπομάν.
Το 1993, στο 34ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, του απονεμήθηκε ειδικό βραβείο για το θέμα της ταινίας του.
Στην ταινία του «Αλέξανδρος και Αϊσέ» (1998), πάλι με πρωταγωνιστή τον γιο του Αλέξανδρο, προσεγγίζει το θέμα της μουσουλμανικής μειονότητας μέσα από μια ερωτική ιστορία. Ενώ η «Διαθήκη του ιερέα Ζαν Μεσλιέ» (2009), επιστρέφει πάλι στο θέμα της θρησκείας και τον ρόλο της εκκλησίας.
Στην τηλεόραση είχε για ένα χρόνο δική του εκπομπή με τίτλο: «Ο Κολλάτος χωρίς λογοκρισία».
Το 1989 και ξανά το 2013 έθεσε υποψηφιότητα ως ευρωβουλευτής.
Το 2011 δημιούργησε την «Ένωση Πολιτών Πόρτα-Πόρτα», μία νέα μορφή πολιτικής παρέμβασης και οργανώνει διάφορα «χάπενινγκ» διαμαρτυρίας.
Το 2014 γύρισε την ταινία «Διόνυσος», με θέμα την Ελλάδα της κρίσης (Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης).
To άρθρο Πέθανε ο Δημήτρης Κολλάτος, σκηνοθέτης της αυτοβιογραφικής «Ζωής με τον Άλκη» για τον αυτισμό δημοσιεύτηκε στο NewsIT .
