Σ.Π.ΟΡ.Τ.: Πεζοπορία στο Τσόκι Παπαδιάς Κόζιακα
Σαν μια μικρή χαλάρωση από τις μεγάλες πεζοπορίες που κάναμε τον Αύγουστο, για την περασμένη Κυριακή διαλέξαμε μια σύντομη πορεία στην κορυφή Τσόκι Παπαδιάς του Κόζιακα ξεκινώντας από την Ελάτη. Είναι η επανάληψη μιας διαδρομής που κάναμε πριν από 11 ολόκληρα χρόνια. Και να πως περιγράφαμε τότε την προσπάθειά μας.
Ξεκινώντας από το άκρο του χωριού και ακολουθώντας τα σημάδια και τις ταμπέλες, φτάνουμε σε πλατώματα που μοιάζουν με βοσκοτόπια. Την υποψία μας την επιβεβαιώσαμε στα πρώτα διακόσια μέτρα όπου βρήκαμε ένα μεγάλο βουστάσιο χτισμένο με τσιμεντόλιθα και στη σκεπή γαλβανισμένες λαμαρίνες. Αφήνουμε αυτήν την ασύμβατη, με το περιβάλλον, κατασκευή πίσω και δεξιά και παίρνουμε τον αριστερό κλάδο του μονοπατιού που μας οδηγεί στο ξέφωτο που με το όνομα Τσουκνίδα. Με ανατολική κατεύθυνση και εφόσον ανηφορίζουμε μέσα από στενά περάσματα που μοιάζουν με ορεινές πόρτες βρίσκουμε συχνά εμπόδια από τα πεσμένα έλατα.
Σε λίγη ώρα πέφτουμε πάλι πάνω στον δασικό δρόμο και τον ακολουθούμε αφήνοντας δεξιά μας το μονοπάτι που οδηγεί στη βρύση Μπέη. Εδώ το υψόμετρο είναι στα 1.318 μέτρα που σημαίνει ότι έχουμε κάνει τα δυο τρίτα της υψομετρικής διαφοράς. Τα πεσμένα έλατα κάνουν απροσπέλαστο τον δασικό δρόμο στα αυτοκίνητα και η ομάδα μας συχνά δρασκελίζει πάνω από αυτά. Ο δρόμος σε αυτό το σημείο ελίσσεται σαν φίδι και μας ανεβάζει σε ένα πλάτωμα, στη γούβα της Παπαδιάς. Φτάσαμε πλέον στην περιοχή της, η κορυφή από εδώ είναι κοντά. Μονοπάτι ενός δεκάλεπτου. Το ανεβαίνουμε με την περιέργεια του πρωτάρη, για εκείνα που θα αντικρύσουμε από την απέναντι πλευρά του βουνού.
Κόζιακας, η μακρύτερη βεράντα του Θεσσαλικού κάμπου. Βρισκόμαστε στο υψομετρικό σημάδι που καταγράφεται στα 1.526 μέτρα. Μια κορυφή που δύσκολα προσεγγίζεται από την ανατολική της πλευρά. Η αχλή της ημέρας μας εμποδίζει να δούμε καθαρά την πόλη των Τρικάλων, βλέπουμε μόνο τους υαλοπίνακες, τις τζαμαρίες, αντικατοπτρίζεται πάνω τους ο μεσημβρινός ήλιος. Ακόμα και η λίμνη του Πλαστήρα δεξιότερα φαίνεται σαν ένας τεράστιος καθρέφτης. Από κάτω μια μινιατούρα της λίμνης Πλαστήρα, εκείνη του χωριού Αγίου Βησσαρίωνα.
Βγάζουμε αναμνηστικές φωτογραφίες και αφήνουμε την κορυφή. Φτάνουμε και πάλι στον δασικό δρόμο, πορευόμαστε Βορειοδυτικά και στο επόμενο τέταρτο της ώρας βρισκόμαστε πάνω από ένα ρέμα, στη θέση “Κανάλια” και στα 1.476 μέτρα.
Τώρα πλέον διασχίζουμε το βουνό περπατώντας στην αριστερή πλευρά του ρέματος. Το μονοπάτι με ένδειξη 101 κινείται μέσα σε πυκνό δάσος προστατεύοντάς μας από τη ζέστη του μεσημεριού.
Μετά από 10 περίπου χιλιόμετρα συνολικής πορείας που διήρκεσε 4 ώρες είμαστε στην αφετηρία μας.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητες του συλλόγου στα γραφεία μας – Μπότσαρη 2, 2ος όροφος (δίπλα στον ΟΤΕ) κάθε Παρασκευή 9-10 μ.μ. στην ιστοσελίδα μας trikalasport.gr, καθώς και στη σελίδα μας στο Facebook.
Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε στο TrikalaNews
